CYKLISTYKA CZYLI KOLARSTWO
MARSZ CYKLISTÓW
Baczność! Nasz kapitan woła,
Raz, dwa, trzy – siadać na koła!
Już jedziemy,
Już pędzimy
Naprzód, naprzód, w dal!
Trąbka gra nam tra-ta-ta-ta!..
Jedź cyklisto w kraniec swiata!
Zawsze dzielny ciałem, duchem,
Bądź sprężystym, śmiałym zuchem!
Dalej w kwartalniku STADJON
Rowerem przez świat
Jaskinia hazardu
W Buenos Aires władze zamknęły lokal miejscowego klubu „Union Velocipedique Argentine”, okazało się bowiem, że był to nie przybytek sportu, lecz...jaskinia gry. U. V. A. należał do międzynarodowego związku cyklowego, skąd został, rzecz prosta, na skutek powyższego skandalu wykreślony.
„Sport” 21 grudnia 1902 r ( 3 stycznia 1903 r )
Cykliści przed sądem
Na szosie pomiędzy Sttoterheim a Ilvewrsgehofen w połowie lipca, dwaj cykliści wyścigowcy, Kritzman i Keller, trenując się mijali powóz obywatela ziemskiego L. Karsta, gdy w tem niespodzianie jeden z koni wystraszony uderzył kopytem w twarz Kellera. Uderzony cyklista stoczył się z roweru, demontując w upadku maszynę. W rezultacie wszczętej stąd sprawy skazano obu cyklistów na karę 6 marek każdego. Jako motyw w wyroku sąd przytoczył: po 1-sze cykliści za prędko jechali; po drugie nie sygnalizowali dzwonkiem przejazdu i po 3-cie mijali powóz z strony lewej, a nie prawej, jak tego wymagają przepisy niemieckie. Epilog tej sprawy rozegrał się dopiero przed kilku dniami. W apelacji okazało się, że cykliści zamiast dzwonka używali pneumatycznej trąbki, przepisanej dla samochodów, i że tempo ich nie przenosiło 15 – 20 km na godzinę, co nie należy do zbytniej szybkości. Gdy przy tem Karst potwierdził, że jest głuchy na prawe ucho, a znów stangret, plącząc się w odpowiedziach, zeznał, że oglądał się mimo woli na cyklistów, sąd apelacyjny uwolnił ich od odpowiedzialności.
„Sport” nr 2 z 28 grudnia 1902 r ( 10 stycznia 1903 r. ).
Więcej ciekawostek w kwartalniku STADJON
„Eks – Wyścigowiec”
( Artykuł archiwalny )
Gawędy starego cyklisty
Niezbyt
odległej przeszłości sięgają moje wspomnienia, bowiem i sport cyklowy
nie tak dawno u nas się upowszechnił . Po forsownym jednak przełomie,
jaki uczyniły rowery i pneumatyki, na dawne nasze wysokie bicykle, o
pełnych wąziutkich gumach, patrzymy obecnie jak na jakieś przedpotopowe
zabytki i dlatego też wspomnienia do tych czasów się odnoszące, również
staremi sie być wydają.
Mimo
to my, starzy cykliści, którzy rozpoczynaliśmy służbę w kolarskich
szeregach, na tych właśnie dziś pogardzanych mamutach, z przyjemnością
wspominamy te czasy, być może dlatego, że umiejętność dosiadania
stalowego rumaka nie przychodziła w sposób tak łatwy jak obecnie, lecz
okupić ja trzeba było nie lada mozołem, a często i bolesnemi sińcami,
przed któremi to trudnościami cofali się mniej odważni i wytrwali,
pozostawała sie zaś tylko garstka tych, którzy ze stoicyzmem i zaparciem
siebie, ogniową tę próbę przejść zdołali.
Nieliczna
ta garstka składała się zatem ze szczerych miłośników nowo
przyswojonego sportu i ożywiona była duchem jedności koleżeńskiej,
jakiej w dzisiejszych postępowych czasach, przy wzroście liczebnym
zwolenników koła, nawet pośród członków jednego i tego samego klubu,
doszukać się trudno.
Dalej w kwartalniku STADJON
Początki kolarstwa – drezyna Drais'ego
( Artykuł archiwalny )
W bibliotece Królewskiego Towarzystwa Umiejętności w
Getyndze znajduje się oryginalny dokument, dotyczący maszyny kołowej (
drezyny Drais'ego ). Ciekawy ten dokument jest listem Freicherra von
Drais”a, datowanym a Mannhaim, a w którym Drais zawiadamia wyżej
wzmiankowane towarzystwo o wynalezionej przez siebie „maszynie kołowej”.
Oto treść listu:
Do
prześwietnej Akademii Umiejętności! Komunikuję prześwietnej Akademii
Umiejętności przy niniejszym opis wynalezionej przeze mnie „maszyny
kołowej” z uprzejmą uwagą, że pragnę utrzymać w Królestwie Hanowerskiem
patent wynalazku, celem wyłącznego użytkowania swej maszyny na
wszystkich publicznych drogach i placach. Załączam wyrazy mojego
najgłębszego uszanowania – Freiherr von Drais”.
Dalej w kwartalniku STADJON
Kontakt z Redakcją: g.wojciechowski.slowo@wp.pl